Oproep voor gedeprimeerde gedichten!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je gedicht op en email het naar roelvduijn@planet.nl Wij
plaatsen je gedicht, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze
site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang
en precies als de vloed van je tranen.
Een stapje verder
Een stapje verder
En ik laat alles achter
Met een lach met een traan
Verlaat ik de wereld met een gebroken hart
Niemand had het kunnen plakken
Een jongen had de kans
Maar brak me hart verder
Ik heb gelachen met vrienden
Maar gelukkig was ik niet
Er was vaker stress dan een goede bui
Ik werd onzeker en begon te begrijpen
Hoe mijn leven zo was
Ik verpeste het zelf
Ik wist het niet meer
Elke avond huilde ik
Ik had verdriet
Me armen zaten onder de sneden
En ik liet het niet merken
Soms wil ik een poging tot zelfmoord doen
Dan denk ik aan me vrienden
Aan de mensen waar van ik hou
Ik kan ze toch niet zoveel pijn doen?
Maar ik ben toch niet belangrijk
Bij alles wat ik doe
Word het negatief gedraaid
Nu zal ik het tot snijden laten
Maar daar zal het niet bij blijven
Geloof me
Dan zit ik in een hoekje
En denk ik hoe het leven is zonder mij
Er komt langzaam een vaag beeld voor me
Ik zie
Iedereen is gelukkig
Me moeder me vader
Er valt een traan op de grond
Ik stel me voor
Hoe het leven is als ik nog leef
Het beeld wat ik zie is precies zoals ik me het voorstelde
Leeg zwart donker en niemand is gelukkig
Dat komt door mij
Ik wil niet meer
Enige wat ik wil is opgeven
Ik wil weg
Mag ik gaan?
Anne kl. Gunnewiek
